خیلی بامزه هستید که بی.بی.سی را کنار سازمان سیا می گذارید. در هرکشوری به جز خبرگزاری های خود آن کشور، ده ها خبرگزاری و شبکه ی بین المللی فعالیت می کنند. فقط در مورد ایران می فرمایید سیا و پنتاگون هم عرض بی.بی.سی هستند. بله خوب، بی.بی.سی ندا را کشت، به موسوی خط و ربط داد، خاتمی را در دوم خرداد پیروز کرد... فکر نمی کنید اندکی بس است؟
نه پس. بگو دانشگاه صدا و سیمای ملی. اگه بی بی سی نبود یک دهم اطلاع رسانی امروز هم نبود. چرا به جای حداقل سکوت و نشونه رفتن به طرفی که به جای 2 درصد، 98 درصد دروغ تحویل میده نمیری؟ من اصلا سر در نمیارم در این شرایط این چه پستیه گذاشتی.
دوباره یه نگاه به مطالب قبلیت کردم داغ دلم تازه شد. چرا وقاحت؟ چرا نظر یک نفر مبنی بر رهبری سازگارا وقاحته؟ من اصلا با سازگارا موافق نیستم. ولی الان هدف چیه؟ میخوام بدونم این وقاحتو واسه چی میگی؟ الان یعنی وقت نقد سوگندنامه است؟ آره؟ حالا نقد نقدت به کنار. (میتونم نقدش کنم ولی موضوعیت نداره)
ناشناس اول نقطه اشتراک این سازمان ها این است که منافع و مصلحت هایی غیر از منافع و مصلحت جامعه ی ایران را دنبال می کنند. این که رژیم کودتا با ارایه جعلیاتی که ذکر کردید علیه بی بی سی گردوخاک به پا می کند٬ برای طرفداری از بی بی سی کافی نیست. در یکی از پست های پیش این مثل را نقل کرده بودم که «در جهنم عقرب هایی هست که آدم از دست آن ها به مار پناه می برد». عقرب ها در این مثل صداوسیما و دیگر رسانه های داخلی هستند و بی بی سی٬ یک مار سمی. در صورت وجود یک رسانه ی ملی کمتر کسی به بی بی سی رجوع می کرد. اگر ما امروز مجبور به استفاده از بی بی سی هستیم به این معنی نیست که چشم خود را به این مهم ببندیم که بی بی سی یک رسانه ی بیگانه است و دولت ها سیاست خود را بر اساس دگردوستی مسیحی تعیین نمی کنند.
سلام مهتا داریم در محاصره ی سازمان هایی که همگی "خیر" ما را می خواهند خفه می شویم.
ناشناس دوم بدبختی ما وجود صداوسیمایی ست که آلت دست رژیم کودتاست٬ که ما را محتاج رسانه های بیگانه کرده است. اما این که فکر می کنید بی بی سی دودرصد دروغ می گوید حاکی از ساده اندیشی شماست. البته که سخن شخصی که محسن سازگارا را کسی معرفی کند که «نزدیک ترین دیدگاه را به اکثریت مردم ایران دارد» و باید امتیاز «انحصاری» اطلاع رسانی را به او دارد٬ چیزی ورای وقاحت است. این که چه وقتی را مناسب برای چه پستی می دانم٬ مسئله ی من است
5 نظر:
خیلی بامزه هستید که بی.بی.سی را کنار سازمان سیا می گذارید. در هرکشوری به جز خبرگزاری های خود آن کشور، ده ها خبرگزاری و شبکه ی بین المللی فعالیت می کنند. فقط در مورد ایران می فرمایید سیا و پنتاگون هم عرض بی.بی.سی هستند. بله خوب، بی.بی.سی ندا را کشت، به موسوی خط و ربط داد، خاتمی را در دوم خرداد پیروز کرد...
فکر نمی کنید اندکی بس است؟
موسسسه حکومت نظامی مصباخ هم مال ایران زمینه
نه پس. بگو دانشگاه صدا و سیمای ملی. اگه بی بی سی نبود یک دهم اطلاع رسانی امروز هم نبود. چرا به جای حداقل سکوت و نشونه رفتن به طرفی که به جای 2 درصد، 98 درصد دروغ تحویل میده نمیری؟
من اصلا سر در نمیارم در این شرایط این چه پستیه گذاشتی.
دوباره یه نگاه به مطالب قبلیت کردم داغ دلم تازه شد. چرا وقاحت؟ چرا نظر یک نفر مبنی بر رهبری سازگارا وقاحته؟ من اصلا با سازگارا موافق نیستم. ولی الان هدف چیه؟ میخوام بدونم این وقاحتو واسه چی میگی؟
الان یعنی وقت نقد سوگندنامه است؟ آره؟ حالا نقد نقدت به کنار. (میتونم نقدش کنم ولی موضوعیت نداره)
ناشناس اول
نقطه اشتراک این سازمان ها این است که منافع و مصلحت هایی غیر از منافع و مصلحت جامعه ی ایران را دنبال می کنند. این که رژیم کودتا با ارایه جعلیاتی که ذکر کردید علیه بی بی سی گردوخاک به پا می کند٬ برای طرفداری از بی بی سی کافی نیست. در یکی از پست های پیش این مثل را نقل کرده بودم که «در جهنم عقرب هایی هست که آدم از دست آن ها به مار پناه می برد». عقرب ها در این مثل صداوسیما و دیگر رسانه های داخلی هستند و بی بی سی٬ یک مار سمی. در صورت وجود یک رسانه ی ملی کمتر کسی به بی بی سی رجوع می کرد. اگر ما امروز مجبور به استفاده از بی بی سی هستیم به این معنی نیست که چشم خود را به این مهم ببندیم که بی بی سی یک رسانه ی بیگانه است و دولت ها سیاست خود را بر اساس دگردوستی مسیحی تعیین نمی کنند.
سلام مهتا
داریم در محاصره ی سازمان هایی که همگی "خیر" ما را می خواهند خفه می شویم.
ناشناس دوم
بدبختی ما وجود صداوسیمایی ست که آلت دست رژیم کودتاست٬ که ما را محتاج رسانه های بیگانه کرده است. اما این که فکر می کنید بی بی سی دودرصد دروغ می گوید حاکی از ساده اندیشی شماست.
البته که سخن شخصی که محسن سازگارا را کسی معرفی کند که «نزدیک ترین دیدگاه را به اکثریت مردم ایران دارد» و باید امتیاز «انحصاری» اطلاع رسانی را به او دارد٬ چیزی ورای وقاحت است.
این که چه وقتی را مناسب برای چه پستی می دانم٬ مسئله ی من است
ارسال یک نظر