روابط متعدی می‌تونه بین آدما برقرار باشه. آدما می‌تونن با هم رابطه عاشقانه داشته باشند٬ رابطه دوستانه داشته باشند٬ می‌تونن با هم همکار باشن یا رابطه‌ی همسایگی یا همکلاسی داشته باشند و ...
امروز از خودم پرسیدم رابطه‌ی من با شما (شمایی که نمی‌شناسمتون و اگه وبلاگ می‌نویسید٬ از شما جز مقداری نوشته چیزی نمی‌دونم) چه نوع رابطه‌ایه؟ بعد دیدم اگه بخوایم به این رابطه یه اسمی بدیم٬ باید بهش بگیم «رابطه هموطنانه».
- آقا این شخص با شما چه نسبتی داره؟
- هم‌وطنمه!
وقتی این چیزایی رو که در گودر به اشتراک گذاشته میشه مرور میکنم٬ می‌بینم (بزنم به تخته) چقدر حالتون خوبه. از این بابت خوشحالم. یعنی امیدوارم اینطور باشه. امیدوارم٬ چون از راه وب نمی‌تونم بفهمم٬ حال خوش‌تون تا چه حد واقعیه٬ تا چه حد خودتونو به اون راه می‌زنید. ... نکنه طبق اون "رسم" ایرانی دارید خدانکرده با سیلی صورتتونو سرخ نگه می‌دارید؟ یا اینکه من دچار توهم‌ام؟ به هر حال امیدوارم حالتون خوب باشه. از حال من هم اگه خواسته باشید غیر از توهمات یادشده و ... ملالی نیست.
۲ اردیبهشت ۸۹
6 نظر:
آقا جان سلام.
منزل نو مبارك.
اگر از حال هموطن خواسته باشيد عرض مي‌كنم اين كوچكترين هم چون شما منزلش را عوض كرده كه هيچ حتي شناسنامه‌اش را هم تغيير داده! و از اين بابت اصلا شاد نيستم چون شناسنامه‌ي قبلي هم تقلبي بود چرا كه به چاكر از همان سال 81 الهام شده بود كه داستان از چه قرار است و قطره در دريا نگنجد و اين خيال باطلي است كه دنياي مجازي بتواند دنياي واقعي را منقلب كند. با اين حال براي بيدار شدن از اسن خواب توهم‌انگيز نام سقفم را گذاشته‌ام بيداري. هنگام صرف چاي يا قهوه تگري واقعي تشريف بياوريد بنده منزل مجازي. پيشاپيش بنده نوازي مي‌فرمائيد.
ما هم خوبیم !! تا خوب چه باشه
مانی جان،
خیلی وقت است دیگر وبلاگ نمی خوانم. یعنی سه چار تا وبلاگ، از جمله وبلاگ تو و مخلوق و یکی دوتای دیگه. به همین خاطر از گوگل ریدر هم خبر ندارم.
.
در پست ات گله می کنی از زود فراموش کردن و سر را در برف برو بردن! من اینطور نمی بینم. فکر می کنم، این مردم، این جوان ها و وبلاگ نویس ها، برای اینکه بتونن اوبا لبن بکنن، مجبورن یه خودشون پاوزه بدن. من و تو پاوزه ندادیم! تو را نمی دانم، ولی من دچار افسرده گی شده ام. آدم افسرده محکوم به ناتوانی ست؛ آدمی که دوباره نیرو جمع می کند، ادامه می دهد. نمی گویم دارند آگاهانه نیرو جمع می کنند! می گویم، این روش چه آگاهانه چه ناآگاهانه در شرایط فعلی روش بهتر است.
شهلا
سلام
منو یاد این دیالوگ فیلم محبوبم"ویکی کریستینا بارسلونا" انداختی : چرا دوس داری روی هر چیزی حتما یه اسم بذاری؟
:)
آدم همه ی دل و روده و منخرین (؟) و سوراخ سمبه های پرت دیگر وجودش را بی واسطه به تماشا نمی گذارد، ازیرا که نتیجه ی آن بسیار شبیه تلاش برای جلب حس ترحم - حرکتی منحرفانه - خواهد شد. -مانوشکا-
حال همه ما خوب است اما تو باور مکن
ارسال یک نظر