بخصوص بچه‌های جنوب شهر خیلی تأکید می‌کنند. می‌گویند٬ ما وقتی به میدان آزادی برسیم مطمئن باشید می‌توانیم به تنهایی صدهزار/ دویست‌هزارنفر آن‌ها را در میدان آزادی جمع‌شون کنیم٬ در واقع جاروشون کنیم.*
* محسن سازگارا ۱۸ بهمن ۱۳۸۸
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
5 نظر:
خدا به خیر بگذرونه
شما هم دیگه واقعا شورشو دراوردید! نخیر جاروشون نمیکنن, میگذارنشون بالای سرشون!
من خیلی خوشحالم که این نوشته هات رو در زمانی که لازم بود پست کردی. باید مقابله جدی بشه با این انحرافاتی که جنبش رو غیر مدنی و غیر انسانی و غیر قانونی وغیر عاقلانه و خشونت آمیز میکنه. همیشه باید یادمون باشه افرادی که عضو جنبش سبز نیستند دشمن ما هم نیستند. دشمنی ورزیدن اولین پیامدش این است که شبیه دشمنت می شوی. متاسفانه من زمانی ندارم که به حد توان خودم لطافت و عقلانیت و صبر و حوصله به جنبش تزریق کنم. و خوشحالم که وقت میذاری تا نکات ظریف رو متذکر بشی. هرچند تکرار هزار باره این حرف ها که در سال اول یا دوم فلسفه خواندن بدیهی بنظر می رسند و صحبت کردن درباره اینها کسل کننده اند و فسفر سوز نیستند. اما نیاز یک جامعه است که اینها را بداند. همه که نمیتوانند سالی پنجاه تا کتاب فلسفی یا تاریخی بخوانند.ممکن است فکر کنند میشود کار را یکسره کرد. به قول سازگارا بعد از راهپیمایی 22 بهمن هم که تعطیل است و به اندازه کافی وقت داریم!!
کاش فقط سازگارا بود. کاش دست کم توی سایت های امثال راه سبز کیفیت جنبش از کمیتش مهمتر باشه. نبوی که ادعا میکرد تحملش برای ادامه جنبش زیاده. پس این فرض های اولیه اش چی هستن.صحبت از پیروزی چیه. مگه اصلاح طلبی هم انقلاب مرزی به نام پیروزی داره.
سلام شاندل. راست می گید. ما باید بتونیم از این کلیشه ی دوست/دشمن گذر کنیم.
ارسال یک نظر